Ο ΡΟΔΟπολίτης έχει μεταφερθεί και σας περιμένει

στον επίσημο διαδικτυακό κόμβο της Ροδόπολης Σερρών:

http://www.rodopolis.net

Φράσεις που καταργούνται, λόγω μνημονίου…

Ποιες φράσεις καταργούνται λόγω μνημονίου:
1. Καταργείται η φράση αγανακτισμένου γείτονα "Θα κάνετε ησυχία να
κοιμηθούμε, δουλεύουμε αύριο" (σιγά να μην δουλεύετε από αύριο).
2. Κατά συνέπεια καταργείται και η συνώνυμη έκφραση "Τελειώνετε κυρία
μου, έχουμε και δουλειές" (δεν έχετε είπαμε).
3. Μη ορθή θεωρείται επίσης και η έκφραση "Μια δουλειά σε βάλαμε να
κάνεις" (Μία; αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχ.......!!!).
4. Καταργείται πλέον το σύνθημα "Ο πελάτης έχει πάντα δίκιο" (Βρες εσύ
πελάτη και μετά δώσε του και δίκιο).
5. Καταργείται από τα σχολεία το μάθημα του Επαγγελματικού
Προσανατολισμού (εκτός και αν το διατηρήσουμε, έτσι ρε παιδί μου, για
εγκυκλοπαιδικές γνώσεις).
6. Πλέον από το Δημοτικό, η δημιουργία προτάσεων θα αξιολογείται μόνο
ως προς την ορθογραφία και τη γραμματική. (η σύνταξη είναι πλέον
ανύπαρκτος όρος).
7. Η φράση "εθελοντική εργασία" θεωρείτε πλέον πλεονασμός. Ο όρος
"εργασία" από μόνος του, αρκεί για να αποδώσει το ίδιο νόημα.
8. Τέλος, έπειτα και από σύμφωνη γνώμη της Εταιρίας Προστασίας του
Παιδιού και του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, στην κατηγορία της
Κακοποίησης Ανηλίκου συμπεριλαμβάνεται και η ερώτηση προς μικρά παιδιά
"Εσύ, τι θέλεις να γίνεις όταν μεγαλώσεις;".

Μια πρόταση, για τη λύση του προβλήματος…

Το πρόβλημα
Τα τελευταία 30 χρόνια καταστρέψαμε την κάθε μορφής βιομηχανία μας (γεωργία, κτηνοτροφία κ. λπ. ) και στραφήκαμε στις εισαγωγές με δανεικά. Ενώ παλιά δουλεύαμε στη βιοτεχνία και στην παραγωγή σταδιακά γίναμε δημόσιοι υπάλληλοι ή έμποροι, αντιπρόσωποι και εισαγωγείς, για να αυξήσουμε ακόμα περισσότερο τις εισαγωγές μας και τον δανεισμό της χώρας μας. Η συμμετοχή μας στη ζώνη του Ευρώ έκανε πολύ φθηνά τα εισαγόμενα και ακόμα πιο εύκολο τον δανεισμό.
Το πρόβλημά μας είναι πολύ απλό, και έχει εντοπισθεί πριν καν ξεσπάσει η κρίση, αλλά για να λυθεί πρέπει να το έχουμε συνειδητοποιήσει καλά όλοι, από τον ισχυρότερο μέχρι τον τελευταίο πολίτη. Το πρόβλημα είναι οι εισαγωγές μας. Ή καλύτερα ότι οι εισαγωγές μας είναι περισσότερες από τις εξαγωγές μας. Τη διαφορά αυτή πρέπει να καλύψουμε με δανεικά. Αυτό το αρνητικό ισοζύγιο είναι ουσιαστικά η πρωτογενής βάση όλων των μετέπειτα ελλειμμάτων και η αιτία του δανεισμού, Δημόσιου, Ιδιωτικού, Τραπεζικού.
Απλό το πρόβλημα αλλά προσέξτε.απλή είναι και η λύση του.
Τώρα που με τον υπερδανεισμό έφθασε η ώρα της αλήθειας αυτό που προέχει πραγματικά να κάνουμε είναι να ξαναστήσουμε τη βιομηχανία μας και να αυξήσουμε την παραγωγή μας. Αυτή είναι η πρώτη μας προτεραιότητα. Πρέπει δηλαδή να χτυπήσουμε απευθείας το ίδιο το πρόβλημα στη ρίζα του και όχι να χάνουμε χρόνο προσπαθώντας να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα με αμφιλεγόμενα μέτρα και φορολογικές επιδρομές.
Καλές οι ευχές όλων για ανάπτυξη, πρακτικά όμως πώς θα το κάνουμε; Μην περιμένουμε από τους πολιτικούς τη λύση, δυστυχώς αυτοί είναι εγκλωβισμένοι ή ανίκανοι. Μην περιμένουμε από τους ξένους ή από τις ξένες επενδύσεις, μόνοι μας πρέπει να το λύσουμε και μπορούμε, είναι εύκολο.
Το καλό λοιπόν νέο είναι ότι υπάρχει μια εύκολη, πρακτική απάντηση για το τι πρέπει να κάνουμε εμείς οι απλοί άνθρωποι για να ξαναστήσουμε τη βιομηχανία μας, για να μετατρέψουμε τους ανέργους μας σε παραγωγικές μονάδες, για να πάμε σε ανάπτυξη. Είναι μια απλή και σίγουρη λύση και φαίνεται να είναι ίσως ο μοναδικός ρεαλιστικός τρόπος. Βασίζεται στη συμπεριφορά του καθενός μας, με μια μικρή θυσία που όλοι μπορούμε εύκολα να κάνουμε, αρκεί να το καταλάβουμε. Δείτε παρακάτω τη λύση.
Η λύση
Η λύση είναι η ψήφος μας !!! Ναι, μην απορείτε, είναι. η ψήφος μας. Όχι όμως η πολιτική μας ψήφος, αυτή που ρίχνουμε κάθε 4 χρόνια για επιλογή κόμματος εξουσίας. Τα κόμματα μάλλον είναι ο δημιουργός της κακοδαιμονίας μας και όχι η λύση των προβλημάτων. Μιλάω για την πραγματική καθημερινή μας ψήφο στο σούπερ μάρκετ και στην αγορά, για την ψήφο μας προς τα προϊόντα που επιλέγουμε. Η λύση είναι η ψήφος στα ελληνικά προϊόντα. Κάθε αγορά μας είναι και μια ψήφος. Με αυτή την ψήφο επιλέγουμε καθημερινά ποια βιομηχανία θα αναπτυχθεί και ποια θα κλείσει. Με αυτή την ψήφο επιλέγουμε αν θέλουμε να αναπτύξουμε την εγχώρια βιομηχανία ή όχι. Με αυτή την ψήφο επιλέγουμε αν θα δώσουμε δουλειά στον άνεργο Έλληνα ή όχι. Δείτε παρακάτω γιατί αυτό δεν είναι υπερβολή.
Η Βιομηχανική μας ανάπτυξη
Σκεφθείτε το λίγο, τι είναι αυτό που αναπτύσσει την βιομηχανία; - Ασφαλώς είναι η κατανάλωση. Αυξάνεται η κατανάλωση; Τότε και η βιομηχανία ανεβάζει την παραγωγή της, νέες γραμμές παραγωγής, νέος εξοπλισμός, νέα εργοστάσια, νέα απασχόληση. Όσο αυξάνεται η ζήτηση των προϊόντων της η βιομηχανία δυναμώνει, βελτιώνει τις μεθόδους της, επενδύει σε αυτοματισμούς και γίνεται παραγωγικότερη. Αφού δυναμώσει, τότε μόνο θα στραφεί και προς το εξωτερικό για εξαγωγές. Διπλό δηλαδή το καλό της εγχώριας ζήτησης.
Μερικοί λένε μα δεν έχουμε Βιομηχανία. Είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε όση θα 'πρεπε, αλλά τι πρέπει να κάνουμε πέρα από την γκρίνια; Η λύση είναι προφανής, είναι μονόδρομος, είναι να βοηθήσουμε αυτήν που υπάρχει να αναπτυχθεί, να την στηρίξουμε για να μεγαλώσει και μάλιστα το γρηγορότερο. Πώς; Μα με την ψήφο μας στην κάθε αγορά μας, με την επιλογή ελληνικών προϊόντων.
Το ΑΕΠ της χώρας μας είναι περίπου 230 Δις ?, και το μεγαλύτερο μέρος (>70%;) είναι από την ιδιωτική κατανάλωση. Για φανταστείτε για ένα χρόνο να κάναμε όλοι μια προσπάθεια ώστε το μεγαλύτερο κομμάτι από αυτή την τεράστια καταναλωτική πίτα να πάει στην ελληνική Βιομηχανία. Απίστευτα υψηλά ποσά !!! Έτσι χτίζονται οι βιομηχανίες. Έτσι μπορούμε χωρίς να 'χουμε ανάγκη τις ξένες επενδύσεις, αλλά ρίχνοντας εκεί τα χρήματα που έτσι και αλλιώς ξοδεύουμε κάθε μήνα, να αναστήσουμε μόνοι μας την βιομηχανία μας και να ρίξουμε συνειδητά την ανεργία μας.
Για να βγούμε από την κρίση χρειάζεται η δουλειά όλων ανεξαιρέτως και μάλιστα με πολύ πιο έντονους ρυθμούς απ'ότι στις καλές εποχές. Η ανεργία κάνει το αντίστροφο, αδρανοποιεί τους ανθρώπους ώστε όχι μόνο δεν συνεισφέρουν με τη δουλειά τους αλλά επιπλέον γίνονται ένα πρόσθετο βάρος στην ήδη πονεμένη οικονομία, διπλό δηλαδή κακό. Η ανεργία είναι ό, τι χειρότερο θα μπορούσε να προκύψει στην κρίση, ρίχνει την παραγωγή μας και αυξάνει εκθετικά την κρίση. Πρώτος λοιπόν στόχος είναι να δουλεύουν όλοι ανεξαρτήτως, όλοι όσοι μπορούν και μάλιστα σε ουσιαστική και παραγωγική δουλειά. Ούτε ώρα χαμένη. Να ένας ακόμα σημαντικότατος λόγος γιατί να επιμένουμε Ελληνικά.
Μα θα μου πείτε πολλά προϊόντα δεν παράγονται στην Ελλάδα, αφού δεν παράγουμε αυτοκίνητα τι θα πάρω; Καταρχήν ας το κάνουμε εκεί που έχουμε ελληνικά προϊόντα, στα τρόφιμα, στα ποτά, τα ρούχα, τα παπούτσια τα απορρυπαντικά, τα είδη σπιτιού, τα έπιπλα. Ας φάμε στην κρίση λίγο παραπάνω ελληνικό κοτόπουλο και κατσίκι αντί για εισαγόμενο βοδινό και χοιρινό. Έστω και αν είναι λίγα ή αν δεν φθάνουν τα ελληνικά προϊόντα ζητήστε τα επίμονα. Αν υπάρχει ζήτηση η βιομηχανία προσαρμόζει την παραγωγή της σε χρόνους ρεκόρ. Η επίμονη ζήτηση ελληνικών προϊόντων δημιουργεί κουλτούρα και μόδα που λείπει τόσο στους αγοραστές όσο και στους εμπόρους. Βοηθήστε να χτίσουμε αυτήν την κουλτούρα. Ιδίως στους εμπόρους που μπορούν να ενημερώσουν πολλούς αγοραστές και να τους κατευθύνουν προβάλλοντας ελληνικά προϊόντα. Ας επιλέγουμε προιόντα που το bar code αρχίζει από 520, έστω και αν αυτό δεν είναι πάντα ακριβές. Αξία έχει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε όλοι ελληνικά.
Ας μην πάρουμε επίσης καινούργιο αυτοκίνητο εν μέσω κρίσης ή ας πάρουμε το μοντέλο που μας αρέσει ελαφρά μεταχειρισμένο (οι μάντρες τώρα στην κρίση έχουν ξεχειλίσει και από τα πιο ακριβά μοντέλα) ώστε να μειώσουμε τις εισαγωγές μας. Η αγορά μεταχειρισμένου μεσοπρόθεσμα είναι ισοδύναμη με την αγορά ελληνικού προϊόντος γιατί τα χρήματα μένουν στη χώρα και αποφεύγουμε μια νέα εισαγωγή.
Ας κάνουμε και τις διακοπές μας στην Ελλάδα, υπάρχουν τόσα ωραία και φθηνά μέρη και δεν χρειάζεται να πάμε στα πανάκριβα συνωστισμένα στέκια. Εξάλλου η χαρά της εκδρομής ελάχιστα συνδέεται με το κόστος του ακριβού ξενοδοχείου.
Πολλοί διαμαρτύρονται ότι συχνά τα ελληνικά προϊόντα είναι ακριβότερα. Ας δημιουργήσουμε ανταγωνισμό επιλέγοντας ένα φθηνότερο προϊόν, αλλά πάλι ελληνικό.
Προσέξτε όμως, έστω και αν το ελληνικό είναι ακριβότερο τελικά πρέπει να το προτιμήσουμε. Αν συνυπολογίσουμε ότι σαν χώρα που εχει έλλειμμα δανειζόμαστε για την αγορά του «φθηνότερου;» εισαγόμενου και ότι μετά θα πρέπει σαν χώρα να πληρώνουμε τους τόκους για εκατονταετίες, αν ακόμη προσθέσουμε το κόστος του Έλληνα άνεργου, της νεκρής βιομηχανίας μας που δεν θα συνεισφέρει σε εισόδημα και φόρους, στο τέλος θα διαπιστώσουμε ότι το εισαγόμενο όχι μόνο δεν είναι φθηνότερο αλλά αντίθετα είναι πανάκριβο!!!, ότι το ταμπελάκι του τάχα φθηνότερου εισαγόμενου μας κοροϊδεύει οικτρά μπροστά στα ίδια μας τα μάτια.
Ούτε ευρώ να μην φεύγει πλέον στο εξωτερικό. Απόλυτος στόχος η μείωση των εισαγωγών, τελεία και παύλα. Αυτό θα δυναμώσει την βιομηχανία και την παραγωγή μας.
Όταν πρώτα έχει δυναμώσει στο εσωτερικό η κάθε μορφής βιομηχανία μας από την τοπική ζήτηση, η μετέπειτα αύξηση των εξαγωγών είναι φυσικό επακόλουθο που θα έρθει με εκρηκτικούς ρυθμούς γιατί μόνο μια δυνατή και καλά εξοπλισμένη βιομηχανία μπορεί να είναι ανταγωνιστική και εξαγωγική.
Η μείωση των εισαγωγών όμως είναι ένας πολύ πιο άμεσος και πιο ρεαλιστικός στόχος από την αύξηση των εξαγωγών. Είναι το πρώτο βήμα μας και είναι η δουλειά του καθενός μας από σήμερα κιόλας. Βοηθά να μειωθεί αμέσως και αποτελεσματικά η ψαλίδα εισαγωγών-εξαγωγών και να έχουμε ένα ισοσκελισμένο εμπορικό ισοζύγιο. Ευτυχώς το ισοζύγιο υπηρεσιών της χώρας μας, λόγω του τουρισμού μας και της ναυτιλίας πάει μια χαρά.
Η μείωση των εισαγωγών έχει και ένα παράπλευρο αποτέλεσμα ότι αυξάνει το ΑΕΠ μας. Ναι καλά ακούσατε. Το ΑΕΠ μετριέται σαν το άθροισμα, της ιδιωτικής κατανάλωσης, των δημοσίων εξόδων, των επενδύσεων και τέλος των εξαγωγών αφαιρουμένων όλων των εισαγωγών. Δηλαδή στη φόρμουλα υπολογισμού του ΑΕΠ οι εισαγωγές είναι ένας αφαιρούμενος αρνητικός όρος. Όσο μικραίνουν δηλαδή οι εισαγωγές τόσο αυξάνεται, ισόποσα, το ΑΕΠ !!!. Όσο αυξάνεται το ΑΕΠ τόσο μειώνονται και οι ποσοστιαίοι δείκτες ελλειμμάτων και χρέους οι οποίοι ως γνωστόν προκύπτουν από την σύγκριση (διαίρεση) των σχετικών απολύτων μεγεθών με το ΑΕΠ. Γι' αυτό το σύνθημα μας από δω και πέρα πρέπει να 'ναι «ούτε ένα ευρώ εκτός Ελλάδας».
Κάθε ευρώ που φεύγει από τη χώρα με την αγορά εισαγόμενων προϊόντων δεν ξαναγυρνάει, χάνεται και αυξάνει το δανεισμό μας. Αντίθετα κάθε ευρώ που ξοδεύουμε μέσα στη χώρα περνά από χέρι σε χέρι πολλές φορές δημιουργώντας κάθε φορά νέα κατανάλωση, δρα πολλαπλασιαστικά, ανακυκλώνεται δηλαδή πολλές φορές, και δημιουργεί πολλαπλή οικονομική δραστηριότητα, στηρίζει έτσι την οικονομία μας, αποδίδει φόρους και στο κράτος για να μπορεί να μειώνει το δανεισμό.
Ας αντιληφθούμε όλες αυτές τις πολλαπλές ευεργετικές επιπτώσεις που έχει η εκ πρώτης όψεως ασήμαντη επιλογή μας προς τα Ελληνικά προϊόντα και τα πολλαπλά οφέλη που δημιουργεί η στάση μας αυτή για την οικονομία μας. Δεν υπάρχει αποτελεσματικότερος τρόπος για να δείξουμε και στους ξένους τι σημαίνει Ελληνική συντονισμένη προσπάθεια, ότι οι Έλληνες μπορούν να πάρουν την οικονομία στα χέρια τους, να αναπτύξουν την παραγωγή τους να πετύχουν το αδιανόητο. Πρέπει να δουλέψουμε για τη χώρα μας, μόνο έτσι θα εμπνεύσουμε το σεβασμό, θα βγάλουμε από πάνω μας την ντροπιαστική στάμπα του τεμπέλη και του ζήτουλα. Μπορούμε αρκεί να το καταλάβουμε.
Προεκλογικός επίλογος
Αντιλαμβάνεστε τώρα ποια είναι η πραγματική ψήφος του πολίτη και ποια η προεκλογική εκστρατεία που πρέπει όλοι να κάνουμε; Για ποιες εκλογές πρέπει να μιλάμε. Ας ευαισθητοποιήσουμε όλους τους γύρω μας στο θέμα αυτό που είναι ζήτημα ζωής και θανάτου για την πατρίδα μας.
Ας αναρωτηθούμε γιατί έπρεπε να μας επιβάλουν την αναγκαστική μείωση των εισαγωγών μέσω της μείωσης των αποδοχών μας, όταν εθελοντικά και συνειδητά μπορούμε μόνοι μας να μειώσουμε τις εισαγωγές μας χωρίς να χρειασθεί να μειωθούν οι αποδοχές μας;
Μια ύστατη λοιπόν έκλυση σε όλους σας, αντιληφθείτε ότι η πιο δυνατή ψήφος για την έξοδο από την κρίση είναι η ψήφος μας στο σούπερ μάρκετ, η ψήφος στις αγορές μας και η πραγματική προεκλογική εκστρατεία είναι αυτή για τα ελληνικά προϊόντα. Αν πραγματικά δεν θέλουμε να μένουμε απαθείς με σταυρωμένα τα χέρια μπροστά στην κρίση, αν πραγματικά θέλουμε να συνεισφέρουμε να κάνουμε και εμείς κάτι αποτελεσματικό για την ανάπτυξη της οικονομίας και της χώρα μας, ας ψηφίσουμε Ελληνικά !!!

Η λύση για το χρέος που πέταξε στα σκουπίδια η κυβέρνηση…

(κείμενο από το βήμα, όπως δημοσιεύτηκε στην ιστοσελίδα: http://www.tovima.gr/finance/article/?aid=425747)

Την επεξεργάστηκε ο μηχανικός κ. Γιάννης Παναγιωτίδης σε συνεργασία με το ΙΟΒΕ, υποβλήθηκε από τον κ. Γιάννη Στουρνάρα αφού υποστηρίχθηκε πολιτικά από τον κ. Στέφανο Μάνο.

Οι εναλλακτικές λύσεις που είχε η κυβέρνηση στα χέρια της προκειμένου να χρηματοδοτήσει το δημόσιο χρέος ενεργοποιώντας εγγυήσεις του ελληνικού κράτους - κυρίως την τεράστια ακίνητη περιουσία που μένει επί δεκαετίες αναξιοποίητη - αποκαλύπτονται καθώς η χώρα οδεύει ολοταχώς πρός το "μεγάλο κούρεμα". Αν παρά τις προσπάθειες που καταβάλονται σε διεθνές επίπεδο το "κούρεμα" δεν έχει εθελοντικό χαρακτήρα για τις τράπεζες, τις ασφαλιστικές εταιρίες και όλους όσοι κληθούν να συμμετέχουν σ΄αυτό - όπως εξασφάλιζε η απόφαση της 21ης Ιουλίου - τότε η όποια εξέλιξη θα ισοδυναμεί με χρεοκοπία της χώρας.

Την ίδια ημέρα η Ελλάδα θα μπεί στον κατάλογο των χωρών οι οποίες προχώρησαν σε αναδιάρθρωση του χρέους τους. Στις μελέτες του ΔΝΤ, που αποτελούν και πηγή άντλησης εμπειρίας για την αντιμετώπιση της δικής μας κρίσης παρ΄ ότι η Ελλάδα μια χώρα της ευρωζώνης δεν έχει καμμία ομοιότητα στη διάρθρωση της οικονομίας της με αυτές, μπορεί να διακρίνει κανείς τις εξής:

-την Αργεντινή, την Ουρουγουάη, την Ουκρανία, το Πακιστάν, τη Μολδαβία, τον Ισημερινό κά.

Είναι προφανές ότι καμμία απ΄αυτές τις χώρες που χρεοκόπησαν (παρά την παρουσία του ΔΝΤ) δεν έχει καμμία σχέση με το ελληνικό διαφαινόμενο ναυάγιο.

Από πολιτικούς και οικονομικούς κύκλους τίθεται εύλογα το ερώτημα, γιατί η κυβέρνηση δεν αντέδρασε έγκαιρα μέσω άλλων λύσεων (όπως είναι το παράδειγμα των cover bonds) προκειμένου αν όχι να αποφύγει την περιπέτεια γιατί ίσως δεν άντεχε λόγω του τεράστιου δημοσιονομικού βάρους, τουλάχιστον να έχει εξαντλήσει όλες τις δυνατότητες που υπήρχαν σ΄αυτό τον αγώνα.

Την πρότασή που είναι στο τραπέζι από αρχές Ιουνίου επεξεργάστηκε ο μηχανικός κ. Γιάννης Παναγιωτίδης σε συνεργασία με το ΙΟΒΕ και υποβλήθηκε στην κυβέρνηση από τον γενικό διευθυντή του Ινστιτούτου κ. Γιάννη Στουρνάρα αφού υποστηρίχθηκε πολιτικά από τον πρώην υπουργό κ. Στέφανο Μάνο.

Με τα σημερινά δεδομένα και λόγω ασφυκτικής πίεσης χρόνου προ πιθανού σημαντικού "κουρέματος" που θα έχει σοβαρά αποτελέσματα στην πορεία της χώρας, η πρόταση μπορεί να βελτιωθεί και να ενταχθούν σ΄αυτήν όλα τα περιουσιακά στοιχεία που έχουν περιέλθει στο ταμείο Αξιοποίησης της Δημόσιας Περιουσίας ως ξεχωριστό αντικείμενο αξιοποίησης. Ωτσόσο πλέον τα χρονικά περιθώρια είναι στενά...

Η εναλλακτική πρόταση για αναχρηματοδότηση του χρέους

Οπως σημείωναν οι συντάκτες της έκθεσης από τις αρχές του περασμένου Ιουνίου:

-"Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας επιβάλει να ληφθούν δραστικά μέτρα το συντομότερο δυνατόν. Δυστυχώς έχει χαθεί πολύτιμος χρόνος με αποτέλεσμα σήμερα να βρισκόμαστε με την πλάτη στον τοίχο, ενώ δεν φαίνεται στον ορίζοντα άμεση λύση στα προβλήματά μας.

Τους τελευταίους μήνες μάλιστα τα σενάρια διασφάλισης βοήθειας, είτε με "αναχρηματοδότηση" του υφιστάμενου δανεισμού, είτε με εξασφάλιση νέας χρηματοδότησης έχουν συμπεριλάβει δύο προϋποθέσεις:

-ευρύ φάσμα αποκρατικοποιήσεων και ταυτόχρονη αξιοποίηση (πώληση) της κρατικής ακίνητης περιουσίας με στόχο τη συγκέντρωση κεφαλαίων της τάξης των 50 δις ευρώ την επόμενη τριετία, τα οποία και θα διατεθούν στην αποπληρωμή του δημοσίου χρέους.

-την παροχή εγγυήσεων (collaterals) κυρίως με τη μορφή εμπράγματης εξασφάλισης (ουσιαστικά κρατική ακίνητη περιουσία, ή κάθε τι από το ενεργητικό του κράτους που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για το λόγο αυτό)".

Οι ίδιοι εξηγούσαν:

-"Πέρα από το το πολιτικό θέμα που αυτές οι προϋποθέσεις αναγείρουν, υπάρχει και το ουσιαστικό. Πράγματι, το ελληνικό κράτος (σε αντίθεση με τα περισσότερα κράτη της επονομαζόμενης Δυτικής Ευρώπης), διαθέτει σημαντικό ενεργητικό με πολύ μεγάλη ακίνητη περιουσία, αλλά με ουσιαστικά ανυπολόγιστη (με την έννοια ότι δεν μπορεί να υπολογισθεί) αξία. Αχανείς εκτάσεις, νησιά, οικόπεδα, κτίρια, στρατόπεδα, και γενικά κάθε μορφής ακίνητα βρίσκονται στη θεωρητική κατοχή του κράτους όπως αυτό εμφανίζεται κάθε φορά (Κ.Ε.Δ., Ε.Τ.Α., ΟΛΥΜΠΙΑΚΑ ΑΚΙΝΗΤΑ, Υπουργεία, κοκ.), αλλά καταγεγραμμένα πρόχειρα και με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το φορέα που τα καταγράφει, και με νομικές και τεχνικές ελλείψεις (απουσία τίτλων κυριότητας, καταπατήσεις και αμφισβητήσεις, απουσία πολεοδομικού σχεδιασμού και όρων δόμησης - ο κατάλογος είναι ατελείωτος).

Παράλληλα, η αποτίμηση αυτού του ενεργητικού καλείται να γίνει σε μία περίοδο πολύ άσχημη για την Ελλάδα, και όχι και ιδιαίτερα καλή για το διεθνές περιβάλλον, κάτω από μία ασφυκτική πίεση χρόνου. Σχεδιασμός και αποφάσεις που θα απαιτούσα ορίζοντα τουλάχιστον τριετίας, καλούνται να ληφθούν εντός διμήνου, πράγμα ουσιαστικά παράλογο, αν θέλει κανείς να επιτύχει τη βέλτιστη δυνατή αξιοποίηση, με όποια κριτήρια και αν θέσει.

Για παράδειγμα ας πάρουμε το περίφημο ΕΛΛΗΝΙΚΟ. Οι προτάσεις που έχουν ακουστεί μέχρι σήμερα περιλαμβάνουν από τη δημιουργία Μητροπολιτικού Πάρκου 5.000 στρεμμάτων, έως την ανέγερση 2 εκατομμυρίων τετραγωνικών μέτρων διαφόρων χρήσεων. Ό,τι και αν υποστηρίζει κανείς, το να αποφασίσει δεσμευτικά το ελληνικό κράτος μέσα στον επόμενο μήνα το μέλλον αυτής της έκτασης είναι μάλλον αυθαίρετο, ενώ σήμερα που μιλάμε η αποτίμηση του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ χωρίς συγκεκριμένους όρους δόμησης και χρήσεις, είναι στην ουσία στον αέρα.

Πώς λοιπόν μπορούμε να δεσμευτούμε κάτω από τέτοια ασφυκτική πίεση χρόνου στους δανειστές μας;

Τί έσοδα μπορούμε να προσδοκούμε όταν όλοι ξέρουνε ότι είμαστε με την πλάτη στο τοίχο και επομένως με ελάχιστη έως ανύπαρκτη δυνατότητα διαπραγμάτευσης;"

Και τόνιζαν:

"-Μια εναλλακτική πρόταση αφορά τη δημιουργία μίας - ή κατά πάσα πιθανότητα περισσοτέρων της μίας -Εταιρίας νομικού προσώπου η μορφή του οποίου θα αποφασισθεί (εφεξής ΕΤΑΙΡΙΑ).

Το 100% των μετοχών της ΕΤΑΙΡΙΑΣ θα ανήκει στο Υπουργείο Οικονομικών, δηλαδή στο Δημόσιο.

Το μετοχικό κεφάλαιο της (κάθε) ΕΤΑΙΡΙΑΣ θα αποτελείται από έναν αρκετά μεγάλο αριθμό στοιχείων από το ενεργητικό του ελληνικού κράτους (ακίνητα, κρατική συμμετοχή σε εταιρίες, κλπ), τα οποία έχουν και κάποια σημαντική αξία.

Για κάθε ένα τέτοιο στοιχείο, θα υπάρξει ένας ενδελεχής έλεγχος που θα εντοπίσει και θα επισημάνει οποιαδήποτε νομική ή τεχνική ατέλεια (legal and technical due diligence), αν φυσικά κάτι τέτοιο υπάρχει. Όπως θα φανεί παρακάτω, η παρουσία τέτοιων προβλημάτων (που γενικά για τους γνώστες υφίστανται στην πλειοψηφία των σημαντικών ακινήτων που βρίσκονται στην κατοχή του κράτους), δεν καθιστά ουσιαστικό πρόβλημα.

Για κάθε τέτοιο στοιχείο, θα υπάρξει μία αποτίμηση που θα προκύψει από το μέσο όρο δύο ανεξάρτητων αποτιμήσεων από διεθνείς πραγματογνώμονες που διαθέτουν ανάλογη εμπειρία. Π.χ. άλλοι διεθνείς πραγματογνώμονες θα αποτιμήσουν το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, και άλλοι το 51% της Δ.Ε.Η. (αν και εφόσον αποφασίσουμε ότι αυτά τα δύο στοιχεία που ανήκουν στο ενεργητικό του ελληνικού κράτους προκρίνονται για το σκοπό αυτό).

Προφανώς, όσα μεγαλύτερα "προβλήματα" εντοπισθούν σε κάθε τέτοιο στοιχείο από τους πραγματογνώμονες, τόσο μικρότερη θα είναι και η αποτίμησή του σε σχέση με το προσδοκώμενο. Για κάθε όμως στοιχείο, μπορεί και θα υπάρξει αποτίμηση.

Στο τέλος η (κάθε) ΕΤΑΙΡΙΑ θα πρέπει να δημιουργήσει ένα μετοχικό κεφάλαιο της τάξης των 30 έως 50 δις ευρώ.

Στη συνέχεια η (κάθε) ΕΤΑΙΡΙΑ και με εξασφάλιση το ενεργητικό της, θα απευθυνθεί στις (διεθνείς) αγορές με στόχο τη χορήγηση ενός ανακλητού ομολογιακού δανείου με μεγάλη χρονική διάρκεια (ας πούμε 10 έως 20 χρόνια), μετατρέψιμου σε μετοχές στη λήξη του.

Το πλέον πιθανό είναι ότι ένα τέτοιο ομολογιακό δάνειο θα προσφερθεί με μία έκπτωση (discount) επί του ενεργητικού της ΕΤΑΙΡΙΑΣ (θα περίμενε κανείς ένα 20%), αλλά και με ένα κουπόνι βασισμένο σε χαμηλό επιτόκιο, αφού θα υπάρχει εμπράγματη εξασφάλιση.

Η ιδιομορφία ή αν θέλετε η μοναδικότητα αυτού του ομολόγου θα είναι ότι όλοι οι μελλοντικοί κάτοχοι θα μπορούν να προσφέρουν οποιαδήποτε έκπτωση πάνω στο ενεργητικό της (κάθε) ΕΤΑΙΡΙΑΣ, αλλά ταυτόχρονα θα έχουν αποδεχθεί ότι η αυτή η έκπτωση διαμορφώνει και την τελική αξία ανάκλησης του κάθε στοιχείου του ενεργητικού της που χρησιμοποιείται ως εξασφάλιση".

Το παράδειγμα

"Προκειμένου να γίνει αυτό κατανοητό, ας δούμε ένα παράδειγμα. Ας υποθέσουμε ότι δημιουργήσαμε μία ΕΤΑΙΡΙΑ με μετοχικό κεφάλαιο 50 δις ευρώ, το οποίο έχει διαμορφωθεί από την αξία 150 στοιχείων και όπως αυτή έχει προσδιορισθεί από τους πραγματογνώμονες. Ας υποθέσουμε ότι ένα τέτοιο στοιχείο του ενεργητικού της είναι το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης με εκτιμώμενη αξία 1 δις ευρώ (το νούμερο είναι ενδεικτικό). Ας υποθέσουμε τώρα ότι υπάρχει προσφορά για την έκδοση ανακλητού ομολογιακού δανείου μετατρέψιμου στη λήξη του σε μετοχές ύψους 40 δις ευρώ (20% έκπτωση επί του ενεργητικού) με χρονική διάρκεια 15 χρόνια. Αυτόματα αυτό θα σημαίνει ότι η αποτίμηση του αεροδρομίου της Θεσσαλονίκης θα είναι πλέον 800εκ. ευρώ (1 δις μείον 20%), και ότι η ΕΤΑΙΡΙΑ, ανά πάση στιγμή στη χρονική αυτή διάρκεια των 15 ετών, θα μπορεί να "ανακαλέσει" το κομμάτι εκείνο του ομολογιακού δανείου που αντιστοιχεί σε αυτήν την εξασφάλιση, καταβάλλοντας τα 800εκ. ευρώ στον εκδότη και αφαιρώντας το αεροδρόμιο Θεσσαλονίκης από το μετοχικό της κεφάλαιο. Το υπόλοιπο ομολογιακό δάνειο των 39.2 δις ευρώ θα συνεχίσει κανονικά να υφίσταται, εκτός αν η ΕΤΑΙΡΙΑ επαναλάβει την ίδια διαδικασία για οποιοδήποτε άλλο στοιχείο του ενεργητικού της (προφανώς μέχρι το τέλος των 15 ετών, η ΕΤΑΙΡΙΑ θα μπορεί αν θέλει να ανακαλέσει το σύνολο του δανείου, πληρώνοντας 40 δις ευρώ και παίρνοντας πίσω ΟΛΑ τα στοιχεία που αρχικά εισφέρθηκαν).

Τέλος θα μπορούσε να ζητηθεί και περίοδος χάριτος στην αποπληρωμή των τόκων (ας πούμε δύο χρόνια), ώστε να δοθεί η χρονική δυνατότητα της αυτοχρηματοδότησης των πληρωμών μέσω της υπεραξίας των πρώτων στοιχείων του ενεργητικού που θα ανακαλέσει η ΕΤΑΙΡΙΑ. Ακόμα για να δοθεί κίνητρο στην επιτυχία του εγχειρήματος, το κουπόνι του ομολογιακού μπορεί να είναι συνδεδεμένο με το ΑΕΠ της Ελλάδας.

Τα πλεονεκτήματα μιας τέτοιας προσέγγισης είναι προφανή:

-Μια και η τελική προσδιορισθείσα αξία θα συνοδεύει το κάθε στοιχείο του ενεργητικού της ΕΤΑΙΡΙΑΣ σε όλη τη διάρκεια του ομολογιακού δανείου, δεν μας απασχολεί η άσχημη κατάσταση της αγοράς. Αντίθετα, η πολυπόθητη βελτίωση της αγοράς - όποτε και αν γίνει - θα δώσει επιπρόσθετη αξία που την καρπωθεί η ΕΤΑΙΡΙΑ, δηλαδή το Δημόσιο.

-Δεν είναι αξεπέραστο εμπόδιο η παρουσία ¨ατελειών¨στα κρατικά ακίνητα, ούτε και πρέπει ντε και καλά σήμερα να επιλέξουμε τη βέλτιστη λύση. Για παράδειγμα, γυρνώντας στο ΕΛΛΗΝΙΚΟ, δεν πρέπει σήμερα να αποφασίσουμε ή όλο πράσινο, ή full δόμηση. Μπορούμε να επιλέξουμε για να δεσμευτούμε ένα πολύ συντηρητικό σενάριο π.χ. της δόμησης 500.000 τετραγωνικών μέτρων. Προφανώς αυτό θα μειώσει την εκτίμηση, αλλά θα έχουμε τουλάχιστον 15 χρόνια για να αναθεωρήσουμε. Ψύχραιμα και χωρίς την πίεση του χρόνου μπορούμε να κάνουμε ότι πρέπει να γίνει με ορίζοντα 3ετίας ή 5ετίας, ξέροντας ότι ΟΛΗ η επιπλέον αξία του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ θα ξαναγυρίσει στο κράτος.

-Το κουπόνι θα είναι μάλλον χαμηλό (ειδικά με μία πιθανή έκπτωση του 20% στην έκδοση του δανείου). Επιπλέον, μπορεί για μεγαλύτερη εξασφάλιση του εκδότη να του δοθεί το δικαίωμα ανά δύο χρόνια (και με δικές του δαπάνες) να προβαίνει στην επανεκτίμηση των στοιχείων του ενεργητικού της ΕΤΑΙΡΙΑΣ και σε περίπτωση σημαντικής απόκλισης προς τα κάτω να προσφέρονται επιπρόσθετες διασφαλίσεις. Με βάση όμως τη σημερινή τραγική κατάσταση στην Ελλάδα που θα οδηγήσει σε χαμηλότατες αποτιμήσεις, αν εμείς αναβαθμίσουμε στοιχειωδώς σταδιακά τα στοιχεία του ενεργητικού της ΕΤΑΙΡΙΑΣ, τέτοια περίπτωση έχει ελάχιστες πιθανότητες να προκύψει.

- Η έκδοση ανακλητού ομολογιακού δανείου μετατρέψιμου σε μετοχές είναι κάτι σύνηθες στις διεθνείς αγορές.
Βέβαια υπάρχουν ιδιαιτερότητες, αλλά όχι απαγορευτικές.

- Δεν υπάρχει περιορισμός στο ύψος του ενεργητικού ή στον αριθμό των ΕΤΑΙΡΙΩΝ που μπορούμε να δημιουργήσουμε. Είναι πολιτική απόφαση και αν αυτό πράγματι λειτουργεί (και δεν βλέπουμε το λόγο να μην λειτουργεί) να χρηματοδοτηθεί ακόμα και το σύνολο του Δημόσιου Χρέους".

Και καταλήγουν με την επισήμανση:

-"Προφανώς σε κανένα δεν αρέσει να εμπλέκει κρατικά στοιχεία στο δανεισμό της Ελλάδας, αλλά εν πάση περιπτώσει αυτό είναι το πιο ήπιο σενάριο και μας δίνει ΧΡΟΝΟ να πάρουμε τελικές αποφάσεις, χωρίς να αποκλείεται και το γεγονός να επανέλθουν τα πάντα πίσω.

Το μοναδικό πρόβλημα είμαστε εμείς.

Αλήθεια, πόσο γρήγορα μπορούμε να κινηθούμε, να διαπιστώσουμε τί πραγματικά έχουμε ως κράτος, τί προβλήματα έχουν αυτά που έχουμε, πόσο κάνουν και να μαζέψουμε ζεστό χρήμα;"

Η σημασία της ενίσχυσης της τοπικής οικονομίας…

Η χώρα μας, η πατρίδα μας, βρίσκεται σε μια δύσκολη οικονομική περίοδο, η οποία επηρεάζει όλων μας τη ζωή. Αντί όμως να αρχίσουμε και εμείς να αναφέρουμε τί έφταιξε, τί έπρεπε να είχε γίνει και δεν έγινε ή ποια λύση θα ήταν η καλύτερη, όσον αφορά το "κούρεμα" του χρέους, τη χρεοκοπία κτλ, ο ΡΟΔΟπολίτης αποφάσισε να σας αναφέρει κάποιες λίγες προτάσεις, ώστε να αποτελέσουμε, όλοι μαζί, μέρος της λύσης.

Όλοι θα έχετε ακούσει ότι το κάθε προϊόν έχει ένα κωδικό, το λεγόμενο barcode και τα πρώτα ψηφία του κωδικού δείχνουν τη χώρα προέλευσης του προϊόντος. Για την Ελλάδα, ο κωδικός αυτός είναι 5 20.
Είναι πολύ απλό όταν κάποιος πάει να κάνει μια αγορά να προσέξει το κωδικό του barcode (αν ξεκινάει από
520) και να προτιμήσει αυτά τα προϊόντα, αντί για άλλα που δεν είναι Ελληνικά, για μια σειρά από λόγους.

Καταρχήν, όταν αυξάνεται η ζήτηση ενός προϊόντος τότε και η εταιρεία που το παράγει πρέπει να προβεί σε προσλήψεις, για να μπορέσει να ανταποκριθεί στην αύξηση της ζήτησης, θα πρέπει να αγοράσει πρώτη ύλη σε μεγαλύτερη ποσότητα, θα πληρώσει μεγαλύτερο Φ.Π.Α., μεγαλύτερο φόρο προς το ελληνικό κράτος και αρκετές ακόμα πολύ θετικές για την οικονομία συνέπειες από την αύξηση της ζήτησης ντόπιων προϊόντων.

Ακριβώς το αντίθετο συμβαίνει άμα καταναλώνουμε προϊόντα που κατάγονται από ξένη χώρα: αυξάνουμε το πλούτο της χώρας αυτής, μειώνοντας σημαντικά τα έσοδα της χώρας μας, "διώχνοντας" συνάλλαγμα και αυξάνοντας σημαντικά την ανεργία.

Θα έχετε ακούσει, φαντάζομαι όλοι, λίγο-πολύ σχετικά με το "εμπορικό ισοζύγιο", το οποίο για τη χώρα μας είναι τραγικό! έχουμε πάνω από 25 δις€ περισσότερες εισαγωγές από εξαγωγές! Εισάγουμε τα πάντα…!

Αυτό πρέπει να αλλάξουμε και θα δούμε θαύματα στην οικονομία μας!

Υπολογίζεται ότι αν μπορέσουμε να αλλάξουμε λίγο τις καταναλωτικές μας συνήθειες και στραφούμε σε Ελληνικά προϊόντα, τότε μπορούμε ακόμα και το έλλειμμα της χώρα να το αφανίσουμε -από αυτό και μόνο!!! Με 20% στροφή από εισαγόμενα, σε ελληνικά προϊόντα μπορεί να "γλιτώσει" το κράτος κοντά 10δισ€ ... Απίστευτο; και όμως αυτό συμβαίνει στη χώρα μας…!

Αυτά όμως τα αναφέρουμε απλά για να δούμε την αλήθεια και να πούμε όλοι μαζί μέσω του ΡΟΔΟπολίτη, πως μπορούμε εμείς να βοηθήσουμε ώστε αυτό να γίνει "κτήμα" όλων μας. Θα θέλαμε να δούμε προτάσεις σε τοπικό επίπεδο, ώστε να προωθήσουμε κάποιες δράσεις.

Η ευρύτερη περιοχή της Ροδόπολης έχει αποδείξει ότι έχει ενεργούς πολίτες και μπορεί να αναλάβει μια τέτοια δράση ενημέρωσης (όπως με το σταθμό των τρένων,το κέντρο υγείας κτλ).

Εμείς προτείνουμε, για αρχή, στην πλατεία της Ροδόπολης να γίνει μια δράση ενημέρωσης του κόσμου, μαζί με το Επιμελητήριο Σερρών, για τη σημασία της κατανάλωσης ελληνικών προϊόντων αλλά και στήριξης της τοπικής αγοράς.

Για εμάς, σημαντικό κομμάτι θα έχει και το να στηρίξουμε την τοπική αγορά.
Δηλαδή βάζουμε βενζίνη στη περιοχή μας και όχι στις γύρω χώρες(!!), προτιμάμε τα καφέ, τις ταβέρνες, τα εμπορικά καταστήματα της Ροδόπολης και των άλλων περιοχών του νομού Σερρών, αντί για τα αστικά κέντρα άλλων νομών ή, πολύ περισσότερο, άλλων χωρών.

Ζητάμε, πιέζουμε για ανάλογη προσπάθεια και από το Δήμο Σιντικής, ώστε να βοηθήσει προς αυτήν την κατεύθυνση (πεζόδρομο στην αγορά της Ροδόπολης, ένα ωραίο ρολόι, εμπλουτισμό του τουριστικού προϊόντος των Πορροΐων, της Μακρυνίτσας και της Κερκίνης, ανάπτυξη του παζαριού της Ροδόπολης με περισσότερα δρομολόγια από διάφορα χωριά κτλ), γιατί όλοι γνωρίζουμε ότι οι αγορές, πριν καταφέρουν το οτιδήποτε, πρέπει να έχουν κερδίσει 2 στοιχήματα: την οργάνωση και την ψυχολογία!

Τέλος, επειδή η αλυσίδα στο κρίκο είναι ο εμπορικός κόσμος της περιοχής, πρέπει να βοηθήσουν και αυτοί με προσφορές προς τους κατοίκους, και με δική τους οργάνωση, πιθανόν μέσω της ίδρυσης ενός εμπορικού συλλόγου, ώστε να βοηθήσουν να δημιουργηθεί αυτό το "ρεύμα", που και αυτούς θα βοηθήσει.

Ποιος δεν θα ήθελε να δει αναγεννημένη την "παραλία" της Ροδόπολης με τα καφέ της, ποιος δεν θα ήθελε να δει ωραία προβολή του τουριστικού δυναμικού των Πορροΐων ή των Πλατανακίων και της Μακρυνίτσας, τον Ορειβατικό να προωθεί τον εναλλακτικό τουρισμό κτλ…

Θα περιμένουμε να δούμε σχόλια, προτάσεις, διαφωνίες…
Εμείς κάνουμε μια αρχή στο θέμα και δηλώνουμε ότι θα επιμείνουμε!

Απαράδεκτη εμφάνιση και πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα…

Την πρώτη του ήττα στο πρωτάθλημα γνώρισε ο Ολυμπιακός Ροδόπολης, χάνοντας με 1-0, εκτός έδρας, από τον Άρη Σκοτούσσας, το περασμένο Σάββατο. Το παιχνίδι ήταν πάρα πολύ κακό σε ποιότητα, με ελάχιστες φάσεις μπροστά και από τις δύο εστίες.

Η πρώτη φάση του αγώνα, ήταν μόλις στο 2ο λεπτό, όταν παραλίγο να υπάρξει …αυτογκόλ, μετά από μια παράλληλη μπαλιά προς το τέρμα της Ροδόπολης. Η επόμενη σημαντική στιγμή ήταν στο 28’ όταν αποβλήθηκε με απευθείας κόκκινη κάρτα (δίκαια) ποδοσφαιριστής της Σκοτούσσας, που “κουτούλησε” –εκτός φάσης– ποδοσφαιριστή της Ροδόπολης. Από εκείνο το σημείο και μέχρι το τέλος του ημιχρόνου, δεν υπήρξε τίποτα το σημαντικό, με τις δύο ομάδες να φαίνεται πως κάνουν διαχείριση της κατάστασης μέχρι το ημίχρονο…

Ξεκινώντας το δεύτερο μέρος, υπήρχε μια αίσθηση πως η Ροδόπολη θα αναλάβει την πρωτοβουλία του παιχνιδιού, όπως κι έγινε! Δύο γρήγορες φάσεις για τη Ροδόπολη, με χαμένες ευκαιρίες εξ επαφής, προϊδέαζαν για τη συνέχεια του αγώνα, όμως …χωρίς τον ξενοδόχο! Σε μια ανύποπτη φάση, στο 61’, αποβλήθηκε ο αρχηγός της τοπικής ομάδας (υπερβολική αποβολή, με δύο κίτρινες κάρτες σε 1’…), γεγονός που άλλαξε τις ισορροπίες του αγώνα! Φάνηκε πως οι παίκτες του Ολυμπιακού Ροδόπολης υποτίμησαν τον αντίπαλο, που έπαιζε με δύο παίκτες λιγότερους, με αποτέλεσμα να …τιμωρηθούν! Στη μοναδική αντεπίθεση του Άρη Σκοτούσσας, στο 65’, μια κακή εκτίμηση του αμυντικού της Ροδόπολης οδήγησε στον καταλογισμό πέναλτι υπέρ των γηπεδούχων. Το πέναλτι εκτελέστηκε εύστοχα, γράφοντας το 1-0, το οποίο ήταν και το τελικό σκορ, αφού στο υπόλοιπο του αγώνα δεν παίχτηκε ποδόσφαιρο (οι παίκτες της Σκοτούσσας ήταν διαρκώς στο έδαφος, προσποιούμενοι πως είχαν τραυματισμούς…).

Μια πολύ κακή εμφάνιση του Ολυμπιακού Ροδόπολης, που συνόδευσε την πρώτη ήττα στο πρωτάθλημα… Οι πάρα πολλές απουσίες (υπήρχαν μόλις δύο αλλαγές στον πάγκο…), απόρροια των τραυματισμών από τα δύο τοπικά ντέρμπι (σε Κερκίνη και Άνω Πορόια), δεν είναι δυνατόν να αποτελέσουν δικαιολογία για αυτήν την τραγική εμφάνιση και την ήττα, απέναντι σε μια ανταγωνίστρια ομάδα…

Αποκλείστηκε από το Κύπελλο Σερρών ο Ολυμπιακός Ροδόπολης…

Άδοξη ήττα υπέστη η ομάδα του Ολυμπιακού Ροδόπολης και αποκλείστηκε από τη συνέχεια του θεσμού του Κυπέλλου της Ε.Π.Σ. Σερρών, χάνοντας στην παράταση με 3-2 (2-2 η κανονική διάρκεια του αγώνα) στα Άνω Πορόια, από τον τοπικό Διγενή.

Σε ένα συναρπαστικό παιχνίδι, ο Ολυμπιακός Ροδόπολης προηγήθηκε με 0-2 (Kapranov στο 20’ και Αϊβατζίδης στο 41’), όμως η ομάδα του Διγενή κατάφερε να μειώσει πριν τη λήξη του ημιχρόνου (44’) και να ισοφαρίσει στο 57’, πηγαίνοντας το παιχνίδι στην παράταση, όπου και πήρε την πρόκριση στο 111’. Πέρα από την ανατροπή στο σκορ, το παιχνίδι είχε κι άλλα χαρακτηριστικά-παραλειπόμενα:
-Δεν ήταν πολύς ο κόσμος που βρέθηκε στο γήπεδο των Άνω Ποροΐων. Μάλλον η κρίση “χτυπάει” και το ερασιτεχνικό ποδόσφαιρο…
-Τα Άνω Πορόια έχασαν πέναλτι (“εφεύρεση” του διαιτητή Ιωαννίδη), το οποίο απέκρουσε ο Μάριος Πετρίδης και ενώ το σκορ ήταν 0-0.
-Ο Διγενής δεν είχε μικρό στην ενδεκάδα του, μιας και κάτι τέτοιο δεν είναι υποχρεωτικό στο Κύπελλο. Αντίθετα η Ροδόπολη είχε δύο και έβαλε και έναν ακόμη σαν αλλαγή.
-Σε κάποια στιγμή του δευτέρου ημιχρόνου, τα φάουλ ήταν 15-4, σε βάρος της Ροδόπολης…
-Λίγο μετά το 3-2, αποβλήθηκε (με απευθείας κόκκινη κάρτα) ο ποδοσφαιριστής της Ροδόπολης, Γιώργος Ραφτόπουλος, ως απόρροια του εκνευρισμού του, από τα συνεχή φαλτσοσφυρίγματα του διαιτητή Ιωαννίδη, που με τον τρόπο του “σιγοντάριζε” τους γηπεδούχους…

Σε γενικές γραμμές, το παιχνίδι ήταν καλό, με ρυθμό και ένταση, σε σχετικά κόσμια πλαίσια. Η ομάδα της Ροδόπολης ήταν ελαφρώς καλύτερη στην ανάπτυξη του παιχνιδιού, όμως ο Διγενής ανέβαινε όσο περνούσε η ώρα –με την ελαφρά ανοχή και του διαιτητή Ιωαννίδη, που ήταν “ντεφορμέ” και άφηνε τα σχετικά σκληρά μαρκαρίσματα των γηπεδούχων (ένα από αυτά υποχρέωσε σε αναγκαστική αλλαγή την ομάδα της Ροδόπολης από το πρώτο ημίχρονο, ενώ  δύο παίκτες συνέχισαν με προβλήματα τραυματισμού, κάτι που άλλαξε όλη την αντιμετώπιση του αγώνα…), ενώ δεν έδωσε δεύτερες κίτρινες κάρτες σε παίκτες της τοπικής ομάδας.
Στα τελευταία λεπτά, μετά το 3-2, δεν έλειψαν οι “ανοησίες” (που δυστυχώς συνηθίζονται στα ελληνικά γήπεδα…), με τους παράγοντες και τους φιλάθλους των γηπεδούχων να πετάνε μπάλες στον αγωνιστικό χώρο και να ζητάνε από τους παίκτες τους να πέφτουν κάτω, προκειμένου να κάνουν καθυστέρηση κι ενώ η Ροδόπολη αγωνίζονταν με δέκα παίκτες…

Μην ξεχνάτε να επισκέπτεστε το site του Ολυμπιακού Ροδόπολης:
www.rodopolis.info